Auw! =(!

Dag lieve lezers.. ;)! Even een korte update vanuit het over het algemeen zonnige maar toch ernstig koude Flagstaff.
Voor vandaag heb ik niet zulk leuk nieuws op het programma staan, dus ik mix het maar een beetje met het goede nieuws.. :)

Niet zo leuk: Mijn lieve mama en lieve oom vliegen vandaag weer terug naar Nederland. Nu heb ik extra heimwee, omdat ik hun net heb gezien en de rest niet. Maar ik vond het wel super dat ze er waren! Ze hebben ons met goed gevulde koelkast achtergelaten, en de nodige dingen voor ons betaald, waar Erik en ik ze natuurlijk heel dankbaar voor zijn! Kus voor jullie!

Leuk nieuws: De mama van Erik is er! Eergisteren hebben we haar opgehaald van het vliegveld in Phoenix, wat de nodige problemen gaf. Omdat je hier in de US 21 moet zijn om een auto te huren, hadden wij dat via de ADAC (= Duitse ANWB) gedaan.. Dan moet je namelijk 19 zijn en een jaar je rijbewijs hebben. Erik had dus online een auto geboekt, zodat Harma (das de mama) niet met de Greyhound bus hoefde midden in de nach, want dat is absoluut niet aan te raden, helemaal niet in je eentje! Toen we bij het afhaalpunt aankwamen, bleek dat er iets niet goed was gegaan met de reservering, en hadden we dus geen auto.. Die man wilde ook geen akkoordje met ons maken, dus stonden we daar met niks. Maar weer ernstig pissig naar school gegaan waar Marcia, onze held, aanbood voor ons een auto te huren zodat wij daarin naar Phoenix konden rijden. Hartstikke illegaal hier, dus we waren haar heel dankbaar!
Om half 5 konden we dan toch uiteindelijk vertrekken (een uur later dan gepland), en duurde het ongeveer 3u voor we er waren. Onderweg waren we 1 of 2x verkeerd gereden, maar op zich niks schokkends.
Toen we bij de luchthaven aankwamen vonden we het vreemd dat we niks van Harma hadden gehoord, ze zou ons namelijk al ruim een uur eerder bellen waar ze was. Later bleek dat haar telefoon het niet deed en ze het nummer kwijt was.. Ook waren we vergeten te vragen in welke Terminal ze aan zou komen, dus stonden we eerst bij de verkeerde te wachten (Erik dacht dat ze met Delta vloog in plaats van United). Toen maar gevraagd aan een vrouwtje daar waar vluchten uit Chicago geland waren, en zij stuurde ons naar de goede terminal. Daar vonden we Harma, die al bang was dat we haar vergeten waren. Eind goed, al goed, op naar huis!

Ook weer nieuwe ontwikkelingen op het gebied luidruchtige buurvrouw. Toen mama en Albert hier waren had ze weer haar muziek enorm hard aan, we konden elkaar haast niet verstaan. Uiteindelijk werd ik er zat van en ben ik maar weer heengelopen (onder waarschuwende woorden van mams om vooral geen ruzie te gaan maken..) en gezegd dat ze t zachter moest doen. Maar schok der schokken: zegt dat mormel doodleuk dat dat niet hoeft omdat ze bij t rental office hadden gezegd dat ze haar muziek tot 11u s avonds zo hard mocht draaien als ze wou. (Wat later, na het gecheckt te hebben, helemaal niet waar bleek). Ze vertikte het dus ook om de muziek zachter te zetten. Omdat ik toen wel de neiging kreeg om haar hoofd net zo te maken als dat van mij er nu uit ziet (daarover meer in de volgende paragraaf;)!), zei ik maar: Je hoort nog wel van ons, en ben ik omgedraaid en weggelopen. Ik was trots :)!
Gistermiddag was het weer raak. Ik lag thuis zwak, ziek, beroerd en met een opgezwollen hoofd op de bank, en ons geliefde buurmormel vond het nodig haar muziek weer op t hardst te zetten. Omdat het rental office ons in zo'n geval adviseerde gelijk de politie te bellen, hebben we dat maar gedaan. Dus toen kwam de politie, kreeg ze niet hele vriendelijke dingen te horen, en moest ze naar het Rental Office komen. En nu is ze boos op ons.. Elke keer als ze in haar lelijke bak van een auto stapt, die ze meestal over 2 vakken heen parkeert, kijkt ze heel vuil bij ons naar binnen en schudt ze haar plastic pruik heen en weer. Jah.. Net of we daar bang van worden!
Nu moeten we een gesprekje met haar aangaan, wat nog interessant gaat worden.. Wordt vervolgd!

Nog meer slecht nieuws: Toen ik gisterochtend wakker werd, voelde m'n gezich heel vreemd en doof aan.. Toen ik in de spiegel keek bleek dat t helemaal opgezet was, en besloot ik maar een dagje thuis te blijven in de hoop dat 't minder zou worden. In tegendeel! Na een lange en onrustige nacht werd ik wakker met een nog groter gezicht en nog meer pijn. Tijd voor een bezoekje aan de dokter dus. (Foto's zijn te bezichtigen in het fotoboek. Pas op: niet geschikt voor jeugdige kijkers.. Zijn uiterst charmant! ;)!)
Nu had ik met Erik afgesproken bij de dokter op campus, maar nu blijkt dat ik hier geen sleutels heb en wacht ik dus tot Erik me komt halen.
Erik moest mee omdat ik hetzelfde al es eerder gehad heb, en toen gingen ze het open snijden en weghalen, en aangezien Marleen + ziekenhuis = niet heel gezellig, leek me het verstandiger dat ik onder begeleiding ging. Ik vind het doodeng, ben allang blij dat het nu is en niet als ik alleen in Tucson zit.. Dat heb ik maar weer even afgeklopt! Maar goed, straks meer over hoe het was.. (Als ik dan nog in staat ben om te typen.. ;)!)

Kus!